Etiket arşivi: Necati Bilgiç

Yaşasın kötü adamlar!

 

 

ALPER TURGUT

 

İyiler hep erken ölür… Bu kliÅŸe, elbette gerçek hayat için geçerli, çünkü sinemada genellikle iyiler kazanır, haliyle kötüler de kaybeder. Evet, gündelik hayat, kötü yürekli tiplerin tekelindedir, iÅŸte, okulda, hemen her yerde, gündüz ve gece, kara kadınlar ve kara adamlar, vicdanı, insafı, merhameti, hoÅŸgörüsü olan insanları ezer ve geçer, ne yazık ki… Yoksa insanlık tarihi boyunca sadece 40 yıl savaÅŸ yaÅŸanmamasının baÅŸka bir açıklaması olamaz. Erk, para, güç, taptıkları ÅŸeyler bunlardır. Ruhlarını ÅŸeytana satmaya her an hazırdır onlar, zayıf olana tahammül edemezler, asla! Altın yürek denince misal, benim aklıma iyi bir insan gelir, onlar ise altın kelimesine dikkat kesilirler, yürek, bu canavarlar için mevzu bahis deÄŸildir! Konuyu yine dağıtmayı baÅŸardım. Oysa, sinemadaki kötü adamları anlatacaktım. Hah! Sinemada niye iyiler kazanır? ArkadaÅŸ, bari bırakın orada kazansınlar, mutlu sonlarla hayatı daha çekilebilir kılsınlar.

 

Ben tam aksine, gerçek yaÅŸamda kötülerle savaÅŸmak gerektiÄŸini düşünürüm, sinemada ise kötüleri severim. Bana daha gerçekçi, daha sempatik, daha mazlum gelirler. Beyazperdenin iyilerinde kibir vardır, bencilik vardır, gıcıklık vardır. Güzel kızları iyiler kapar, herkes onlara hayran olur. Kah dünyayı kurtarırlar, kah memleketlerini… Kötüleri öldürür ve sonra gelsin alkış, gelsin övgü, saygı ve sevgi… Yemezler! Silik karakterler yarat, resmen tiplemeye benzesinler, birader, bu adam niye kötü? Altı niye boÅŸ, harbi niye, niye, niye? Misal karikatür gibi kötülerden Tecavüzcü CoÅŸkun, filmde bir anda belirir, direkt tecavüz eder ve ardından da cezasını çeker. ÇocukluÄŸu mu kötü geçmiÅŸ, derdi neymiÅŸ, bir anlayabilsek! Nuri Alço’nun üstlendiÄŸi rollerin, gazoz ile ilgili kötü anıları mı var? Åžakası bir yana, sinemadaki kötü adamlar, bir yazıya sığmayacak kadar çok ve önemlidir.

 

Klasik kötülerden, vahşilere, sapıklardan, hainlere, seri katillerden, acımasız tetikçilere say say bitmez. Çünkü sinema, çatışmayla beslenir. İyi ve kötü formülü, en bildik, en çok kullanılan formüldür, sayıları bazen bir olur, bazen üç, bazen yüz, ama illa kötüler ve kötülük vardır.

 

Erol TaÅŸ, Bilal İnci, Turgut Özatay, Hikmet TaÅŸdemir, Hüseyin Peyda, Kazım Kartal, Hayati HamzaoÄŸlu, Necati Bilgiç, Kenan Pars, Yıldırım Gencer… Daha da uzar gider bu… Erol TaÅŸ, bizim sinemamızın en ünlü kötüsüdür, yeni nesil aktörler içerisinde, onun azimle, ısrarla ve inatla beyazperdeye taşıdığı kötülük halini, devralacak ve bu efsaneyi aÅŸacak kimse yok, görünen ÅŸimdilik bu!

 

TV dizilerinde kötü adamlar kaynıyor, var mı yukarıdaki abileri geçen, bence yok, ya sizce? Üstelik Erol TaÅŸ ve diÄŸerleri, kötü adamlığın acısını gerçek hayatta da ödediler. Yuhlandılar, dayak yediler, evleri taÅŸlandı, cüzzamlıymışlar gibi onlardan kaçtı ahali… Gençken giderdik, Erol abinin Cankurtaran’daki kahvesine, hep ilgi ve alaka görürdük. Güzel adamdı, iÅŸte öyle…

 

Bazen kötü ve bazen iyi olan adamları da vardır sinemanın, örneÄŸin Kevin Spacey, iyi adamdır çoÄŸu zaman, ancak OlaÄŸan Şüpheliler ve Seven’da kötülüğü ince ince iÅŸlemesini de bilir. Al Pacino, hemen hemen her karakterinde suçludur, lakin bu onun kötü adam olduÄŸu anlamına gelmez, gelemez. Korku Burnu’ndaki Robert de Niro’nun, son yıllarda oynadığı komedi filmlerindeki adamlarla alakası bile yoktur. Joker, efsanevi bir kötüdür ama Heath Ledger çoktan melek oldu, hep kalbimizdedir. GeçmiÅŸte Lee Van Cleef vardı, bugün de Javier Bardem var. Bir film, ne kadar iyiyse, inanın kötü karakter döktürüyordur. Leon, bir sevgi filmidir, eyvallah! Ancak Gary Oldman coÅŸmasa, kült ve klasik nah olurdu, o baÅŸka!

 

Hannibal Lecter, Lord Voldemort, Freddy Krueger, Darth Vader… Sinemanın kötü adamları, fantastikten girer, bilimkurgudan çıkar, rüyadan gelir, canlı canlı beynini yer, gerekirse… Sapık’taki adam mı daha kötüdür, Amerikan Sapığı’ndaki mi? Ve Jack Nicholson’ın deli gözleri aÅŸkına, Ajan Smith gibi, kötüler de inadına çoÄŸalıyor sanki…

 

46 dergisi için yazıldı.

 

Yerli Rocky’nin gardını senaryo düşürmüş

“Berlin Kaplanı”, görece komik, yer yer duygusal, aÅŸkı ve boksu yedeÄŸine alan vasat diyebileceÄŸimiz bir yeniden aile olmak filmi, özetle. Her ÅŸey çok güzel olabilirmiÅŸ lakin boksörümüz, senaryo ile gardını düşürünce, haliyle yumuÅŸak karnı olan süresinin uzunluÄŸu, aşırıya kaçan popüler sinema hevesi ve benim formülüm tuttu özgüveni ortaya çıkmış ve kendisini nakavt eden kroÅŸeyi de böylelikle yemiÅŸ, ne yazık ki…

Berlin Kaplanı, Ata Demirer’in hem senaryosunu yazıp hem de baÅŸrolünü üstlendiÄŸi, Hakan Algül’ün de yönetmenlik koltuÄŸuna oturduÄŸu üçüncü proje. İkilinin önceki filmleri “Eyyvah Eyvah” ve “Eyyvah Eyvah 2”, keyifle izlenen, eÄŸlendiren, bol bol güldüren, sözün özü kaliteli giÅŸe filmlerine örnek diyebileceÄŸimiz kalibredeydiler. İlk film Eyyvah Eyvah 2.459.815 seyirciyi sinema salonlarına çekmiÅŸti, ancak asıl baÅŸarı geçen yılın rekortmeni olan devam filmi Eyyvah Eyvah 2 ile geldi, yaklaşık 4 milyon izleyiciyi beyazperdenin tam karşısına konuÅŸlandırdı.

Gelelim 252 kopyayla gösterime giricek olan Berlin Kaplanı’na… Yine bir BKM yapımı olan Berlin Kaplanı, öncelikle çıtayı hayli düşürmüş. Bu olmamışlık halinin asıl nedeni ise kesinlikle senaryo… Ata Demirer komiklikte giderek kendini aşıyor, Berlin Kaplanı’ndaki gurbetçi boksör tiplemesi ÅŸu ana dek ona dair izlediÄŸim en iyi oyunculuk performansı. Ancak senaryo baÅŸka bir mecra, ekip bundan sonra yoluna iyi bir senarist ile devam etmeli. Evet, Demirer ve Algül ikilisi, takviye alıp yaratıcı bir üçlüye dönüşürse memleketin komedi filmleri de bir basamak daha tırmanır, hiç şüphesiz. Bunun dışında film biraz aceleye getirilmiÅŸ, yani resmen giÅŸe kaygısıyla kasılmış gibi, top burada önce yönetmen ardından da yapımcıda, elbette… Yan öykülerin destek saÄŸlayamaması, diyaloglardaki eksiklik hissi, iyi tahlil edilmiÅŸ yeni kuÅŸak “Alamancı” tiplemesinin, baÅŸarısız boksör ile gerçekleÅŸtirdiÄŸi güzelim birleÅŸimini salt tek kiÅŸilik ÅŸova çevirmiÅŸ. Yerli Rocky, onca sabırsızlığına, yamalı durumuna ve kliÅŸere yaslanmasına karşın, komik kaçan kötü espriler, sıcaklık, samimiyet ve Almanlara dair nokta atışı çözümlemeleriyle filmini izlettirmeyi baÅŸarıyor.

Ata Demirer dışında filmin oyunculuk yükünü Tarık ÜnlüoÄŸlu, Necati Bilgiç, Nihal Yalçın, Özlem Türkad, Orhan Güner, Cemil Özbayer, Mert Aran ve Carlos Hein sırtlıyor. Demirer iyi demiÅŸtik, çocuk oyuncu Mert Aran da harika bir iÅŸ çıkartıyor. DiÄŸerleri için vasatı aÅŸtıklarını söylemek pek mümkün deÄŸil. BaÅŸkarakter çok fazla süslenirse, detay ve derinlik onunla resmedilirse kalanlar tipleme olur, nihayetinde…

Filmin konusuna gelirsek; 50 maçtan ancak 21’ini kazanabilme baÅŸarısını gösteren (elbette bu bir baÅŸarısızlıktır) kastan muaf ve gayet iri boksör Ayhan Kaplan, Berlin’de yaÅŸayan, geçimini ise bodyguardlık yaparak saÄŸlayan bir Türk yurttaşıdır. Ayhan ve antrenörü Cemal, bahis belasına bulaÅŸmış, borçları artmış ve tehlike çanları onlar için çalmaya baÅŸlamıştır. Artık kurtuluÅŸları mucizeye kalmıştır. Ve beklenen mucize Türkiye’den gelir.