ALPER TURGUT

 

Kusura bakmayın pek sevgili arkadaşlarım, hayli geriden geliyorum, haliyle konuların da çoğu işlenmiş oluyor, yoksa eyyyy portakal, ağırdan al, eyyyy portakal orada kal, eyyyy Helga, işin gücün laga luga eyyyy Hans, yapma bize dans demek istiyordum, hararetle ve hunharca. Neyse kısmet değilmiş, sağlık olsun! Gündelik hayatımız, bulvar gazeteleri başlıkları gibi oldu zaten, her şey harbiden üstünkörü, dizginsiz hamasetle haşır neşir ve ziyadesiyle saman alevi. Koca koca yetişkinler, gazları alınsın diye bekleşen bebekler gibi huysuzlar, haydi gemileri yakalım, ama sonra hemen barışalım kafası, sirayet etmiş, hemen her bünyeye… Siyasi manevralara göre konumlanıyorlar, yönlendirilmeye bayılıyorlar ve üstelik bundan gocunmuyorlar. Aklınızı az başınıza devşirin deyince de kızıyorlar, Avrupa sevdalısı mısın, hainsin değil mi, güçlü Türkiye’yi istemiyor musun ve benzeri sorular, sorular, sorular, yanıt versen, duymak istemedikleri şeyleri söyleyeceğin için, anında kulaklarını tıkıyorlar. Ancak beni en çok güldüren sual, maneviyattan nasibini aldın mı olsa gerek. Çünkü maneviyattan bahsedenlerin neredeyse tamamı, maddiyat için canını bile vermeye hazır! Böylesi bir tuhaflık içerisinde insan, kendini sorguluyor, lan arkadaş diyor, bu cevapları kabul edilmeyen garip bir test mi, gerçekten ben nereye düştüm yahu diyerek… Üç yanlışın götüreceği bir doğru bile yok belki de, dram bu, tam tekmil dram.

 

Bir bakıyorum, üstlerine evet yazılı önlükler geçirmiş, ata binmiş, devlet erkanından, Hollanda’ya at sürme ve orayı zapt etme izni isteyenler, diğer yanda, kılıç, döner bıçağı, pompalı tüfek, tabanca kuşanmış delikanlılar, Hollanda’ya atar yapmakta… Offf offf halkımız, ayar vermek aşkına, inekleri sınır dışı etmek, inek, lale kesmek, portakal sıkmakta yarışmakta… Komikliğine de yapmıyorlar üstelik, ne edek, nasıl edek inanın bilmiyorum, saldım iyice aklımın iplerini… Cumhurbaşkanı, Avrupa’da yaşayan yurttaşlarımızdan beşer çocuk istiyor, oysa yeni nesiller giderek asimile oluyor, son Almanya gezimde, Türkçe bilmeyen Türkler gördüm çokça, yani bu hesap, çarşıya, pazara uymayabilir. Önce Avrupalı turistleri, Ege ve Akdeniz kıyılarımıza gelmeye bir ikna edelim, sonra daha doğmamış olan vatandaşlarımızı da ikna ederiz belki. Haydaaaaaa “Reis” filmine gitmeye bile tav olmamış çoğu insan, onları ıskalıyoruz arada, zaten dünyanın en popüler sinema sitesinde, 10 üzerinden 1,9 puan almış yapım, yeterince ayıp ettik özetle. Sayelerinde televizyonu açmaz oldum, evet dışında bir şey yok diyerek, tüh be güçlü ülke propagandasına aykırı davrandım, bu da samimi bir özeleştirimdir.

 

Canım gardaşım, solcuların yıllar yılı, Avrupa’nın sömürgeci ve işgalci zihniyetini dillendirmesine, burun kıvıranlar, dalgaya alanlar, didaktik bulanlar, hatta gerçekçi bulmayanlar, şimdi bunu yeni keşfetmiş, sanki bunca zamandır dilimizde tüy bitmemiş gibi, bize anlatıyorlar. Ha gayret diyorum içimden, emperyalizmin ardından kapitalizm eleştirisine de yelken açın, teknolojik yatırımları ıskaladık, bari sanayi devrimini çok geç kalsak da yakalayalım. Tarımda, hayvancılıkta, sanayide, teknolojide, atılım yapalım, ileri, en ileri gidelim dediniz de, üretime ne gerek var, tüketelim işte dedik. Tartıştığımız şeylere bakın hele, başörtüsü, imamlar, cemaatler, köprüler, tüneller, yollar, o kadar. Oysa çocukluğumuzda, bu dev beton kent İstanbul’un, her yeri bostandı yahu, okulda, tarımda ve hayvancılıkta, kendine yetebilen ender ülke diye kitaplar okuyorduk. Şimdi haberler hep aynı, Angus gelsin Arjantin’den, tohum alalım İsrail’den, teyyy teyyyyy.

 

Avrupa’da , hatta dünyada, ırkçılığın yükseldiğini görmek için, alim veya falcı olmaya gerek de yok. Yerküredeki fakirlerin çokluğu, yokluğu hiç yaşamamış zengin ülkelerin gözünü korkutuyor. Ürksünler ve çekinsinler de bir zahmet, sömürdüğünüz, köle ettiğiniz, işgal ettiğiniz insanlar ve toprakların, onlardan çalınanları, geri almaya hakkı yok mudur yani? Sizler petrolü su gibi harcayın, elmaslarla hava atın diye, nice insan, tatlı canını vermişse, bunun da bir bedeli olmalı, değil mi? Biri yer, biri bakar, kıyamet ondan kopar. Spartaküs’ten kaçış yok anlayacağınız, eninde sonunda yakasına yapışacak vahşi kapitalist düzenin… Paylaşmayı bilmeyenin, bölüşmeyenin, kendine saklayanın, akıbetine üzülecek mecalimiz yok. Özetle; Avrupa’nın yandaşı değiliz, bağımsızlık ve özgürlük ateşiyle yanıyoruz, sağır sultan bile duydu, yine de anlatamıyoruz.

 

Avrupa’nın nesi güzel dedim, seneler önce oraya sığınan bir arkadaşa, şehircilik dedi. Başka dedim. Tıkır tıkır işleyen bir saat gibi her şey dedi. Daha daha başka dedim. Memleketi çok özledim dedi. Böyle de tuhaftır halkımız, rahat ettiği yere rağmen, kendine ait olduğunu düşündüğü rahatsızlığı özler. Bu kötü bir şey değil ha, Nazım’ın, vapuru okşamak istemesi kadar sahici ve yakıcı. Hasret bu, başkaca adı yok.

 

Avrupa’yı, iç politika malzemesi yapan ve oy potansiyeli var diye mağduriyet tetikleyen iktidarın, çok yakında, hiçbir şey yaşanmamışçasına barış güvercini olacağı da aşikâr. Hadi be, dün şöyle oldu, bugün niye böyle de demeyecek, biat ve itaat kitlesi, yine biz söyleneceğiz, bik bik edeceğiz, geriye çenemizi ve kendimizi yormak kalacak. İşte bu yüzden Hayır demenin, önemi büyük, iş işten geçmeden, tek adama, geleceği teslim etmeden… Yeni bir anayasa kesinlikle gerekli, ancak dayatmayla değil, ortak bir bilinçle ve seçimle, elbette.

 

Son düzlüğe girdik, kendimize anlatacağımız yerler kısıtlı, zorluk ve güçlük var diye, pes etmek bize ters, bu yüzden, geleceğimiz adına, her arkadaş, inadına diretecek ve ilerleyecek. Kararsızlar arasından, tane tane anlatıp ikna ettiklerim oldu, çok da zor değil, peşin hükümlü değilse karşındaki… Pişman olmamak için, kollarını sıvamayan kalmasın, zaman az, çok çalışmalıyız çok. Eyyy Avrupa, sabrımızı taşırma demiş miydim?