ALPER TURGUT   Büyük Marmara Depremi sonrasıydı. Hiç unutmam, unutamam. Kapatıp yüreklerinin gözlerini, Ege’de, Akdeniz’de harala gürele eÄŸlenenleri bilmem söylememe gerek var mı? Sanmam. Hikâyeme döneyim. Gölcük’teyim. Nasıl da sıcak, cehennem misali… Ve yorgunum ölesiye… Tişörtümden vazgeçeli birkaç gün olmuÅŸtu. Toza, tere, dumana bulanmış ve ceset kokusu tamamına sinmiÅŸti. Beyaz atletim ise kir pas içinde ve tümden renk deÄŸiÅŸtirmiÅŸti. Enkaz hükümdarlığında çevremi kolaçan ediyorum. AÄŸlamalar çoktan tükenmiÅŸ, sesler kısılmış, sadece derin ve içten saygınlığıyla mahveden ağır bir matem havası vuku bulmuÅŸtu. Ne menem bir tartıydı bu. Canlı olması canı yakan, insanı dermansız bırakan bir yas tablosu… Yüzünde her hangi bir mimiÄŸin yakalanması adeta imkânsız olan bir…